Het was koel tijdens ons ontbijt. Het is goed merkbaar dat we hoger in de bergen zijn. Met onze trui nog aan vertrekken we. Het is zondagochtend en dat is merkbaar; het is heerlijk rustig. Het landschap is soms jungle-achting. De weg golft. De beroemde bochten van de Mae Hong Son Loop lijken hier al begonnen. De eerste motorrijders zijn ons gepasseerd. Maar andere fietsers hebben we nog niet gezien. We slapen vannacht in Khun Yuam.
Vandaag een spannende dag; 120 km naar Mae Sariang, over een groot bergmassief. Dat kunnen we niet – daarvoor hebben we hulp nodig. Om 7 uur zitten we op de fiets. Het is nog mistig. De ochtend is prachtig, wanneer langzaam de zon doorkomt. Na 30 km komen we bij een benzinestation. Onze hoop is daar een lift te kunnen regelen de berg op. We eten er soep. In de tijd van klaarmaken en eten zijn er alleen maar brommertjes komen tanken. We vragen een jongen of hij ons kan helpen en een taxi kan regelen. Hij snapt onze vraag, maar moet een beetje lachen. Met zijn armen maakt hij grote gebaren. ‘Big mountain’. Als duidelijk is dat er echt geen taxi is, stappen we op de fiets en beginnen de klim. Maar al redelijk snel kunnen we een auto aanhouden. Zij nemen ons mee. Na 8 km komt hun dorp in zicht en worden de fietsen weer uitgeladen. Alle beetjes helpen…
Toen maar weer zelf in de pedalen. Het is zwaar en steil, maar de omgeving is prachtig. Er is nauwelijks verkeer. En dan, yes!, stopt er weer een auto. De auto is al behoorlijk vol, maar we kunnen mee. De bestuurder spreekt Engels en vertelt dat ze zonnepanelen gaan plaatsen ergens in de bergen. We rijden kilometers met hen mee. Super steil. We zijn blij met hun hulp. Maar dan zijn zij op hun werkplek en moeten we zelf weer verder. Ik denk dat we de top hebben bereikt, want we dalen een stuk. Maar we zijn er nog lang niet. We worden alleen door brommertjes gepasseerd. Eindelijk weer een lift.
We kunnen mee rijden tot het dal. De laatste kilometers fietsen we weer
Na 120 km, deels gefietst en met drie keer een lift, zijn we in Mae Sariang.
We fietsen op de 105, de weg van Mae Sot naar Mae Hong Salong, dicht bij de grens met Myanmar. De weg kronkelt door het berglandschap, wat dalend, wat klimmend. Het is er mooi.
We komen ook langs Mae La, het vluchtelingenkamp van Karen uit Birma. Het is groot en ligt ingeklemd tussen een hoge bergrug en de weg. Het kamp is er al sinds 1984. Er wonen meer dan 40.000 mensen. Het is volgebouwd met dicht op elkaar staande huisjes. De mensen mogen er uit en er in, maar dat kan alleen via de poorten waar contrôle is. Er is een markt, we horen schoolgeluiden. Maar hoe de mensen er leven weten we niet. Het geeft een machteloos gevoel. Wij rijden er langs in de vroege ochtend, het is mooi weer, de zon schijnt ….
Wij zijn nu, na 83 km, in Mae Salit.
In de ochtend fietst het fijn over de kleine weggetjes in de groene omgeving van de rivier. Het is er landelijk. Overal kraaien hanen. Er zijn duiven in allerlei soorten. Je hoort kinderstemmen bij de school, chanten bij de tempel. Een auto roept met een megafoon een boodschap om. Een brommertje haalt ons in … Soms schrikt een hond wakker en blaft. We worden gegroet; een vrolijk Hallo, of een bescheidener Sawatdi Kha.
in de middag wordt het lastiger; dan neemt de warmte toe. Maar na 62 km, rond 2 uur, zijn we in Chai Nat.
We zijn in Ayutthaya. Vanochtend na een vroeg ontbijt zijn we Bangkok uitgefietst. Een rustige zondagochtend. De route ging grotendeels langs kanalen; vlak dus en dat was fijn zo’n eerste dag. We moeten nog een beetje wennen aan de tijd, aan het links rijden en aan de temperatuur. 
onderweg
Onderweg drinken we koffie en cola. En we lunchen in een Thais restaurant aan de rivier; lemongrass soup met gestoomde vis en oesterzwammen. Veel Thai eten een zondagse lunch…
In de buurt van Ayutthaya wordt het drukker. Na 82 km komen we aan bij het hotel waar we een kamer hebben gereserveerd. Morgen blijven we hier om de tempels te bekijken
Sunset bij de Wat
We gaan onze reis maken met de fietsen die we kochten voor onze eerste reis naar Thailand in 2007. En de fietsen bevallen ons nog goed.
Het zijn Snel Safari fietsen. Stalen trekking-fietsen met 26 inch wielen.
Natuurlijk is er in de loop van de jaren wel wat vernieuwd. Want je moet niet denken dat een ketting of tandrad niet slijt. Voor een grotere reis laten we de fiets altijd even na kijken, zodat we tijdens onze tocht zo min mogelijk problemen hebben.
Omdat we in Thailand niet gaan kamperen hebben we aan twee Ortlieb-achtertassen en een stuurtas genoeg.
De fietsen kunnen bij de meeste luchtvaartmaatschappijen mee als afwijkende bagage. Om beschadiging te voorkomen verpakken we de fietsen in een fietsdoos. Schiphol verkoopt fietsdozen bij het bagagedepot. Maar omdat er nog wel wat gesleuteld moet worden, moet je er ruim de tijd voor nemen.
Voor onze vlucht lukt dat niet, en om stress te voorkomen, pakken wij de fietsen thuis in en brengen de dozen de dag voor vertrek naar Schiphol.
Op de dag van vertrek hoeven we de dozen dan alleen nog maar uit het bagagedepot op te halen en op een kar naar de incheckbalie te rijden.
De fietsdozen moeten daarna afgegeven worden bij ‘odd luggage’ .
about walking and cycling, ... 