De eerste helft van de magische tocht van Mae Hong Son naar Pai hebben we gefietst. We overnachten in Sop Pong halverwege. Het is een prachtige, maar steile bergetappe. Vanochtend in een café waar we ontbeten ontmoetten we medefietsers; Catrien en Casper uit Luzern.. Boven op de laatste berg bij het uitzichtpunt kwamen we hen weer tegen. In het dal hebben we gezamenlijk ijskoffie gedronken. Waarschijnlijk zien we hen morgen op weg naar Pai weer.
Het was koel tijdens ons ontbijt. Het is goed merkbaar dat we hoger in de bergen zijn. Met onze trui nog aan vertrekken we. Het is zondagochtend en dat is merkbaar; het is heerlijk rustig. Het landschap is soms jungle-achting. De weg golft. De beroemde bochten van de Mae Hong Son Loop lijken hier al begonnen. De eerste motorrijders zijn ons gepasseerd. Maar andere fietsers hebben we nog niet gezien. We slapen vannacht in Khun Yuam.
We zijn vandaag via kleine weggetjes naar Mae La Noi gefietst – een kleine afstand. Het gebied is beroemd om zijn intens groene rijstvelden. De rijst is echter al geoogst. Beetje jammer. Maar veel akkers worden weer gebruikt voor andere gewassen en ook die zijn prachtig groen.
We zijn nu in Herntai, een erg leuke plek met verschillende huisjes aan de rand van het dorp.
Vandaag een spannende dag; 120 km naar Mae Sariang, over een groot bergmassief. Dat kunnen we niet – daarvoor hebben we hulp nodig. Om 7 uur zitten we op de fiets. Het is nog mistig. De ochtend is prachtig, wanneer langzaam de zon doorkomt. Na 30 km komen we bij een benzinestation. Onze hoop is daar een lift te kunnen regelen de berg op. We eten er soep. In de tijd van klaarmaken en eten zijn er alleen maar brommertjes komen tanken. We vragen een jongen of hij ons kan helpen en een taxi kan regelen. Hij snapt onze vraag, maar moet een beetje lachen. Met zijn armen maakt hij grote gebaren. ‘Big mountain’. Als duidelijk is dat er echt geen taxi is, stappen we op de fiets en beginnen de klim. Maar al redelijk snel kunnen we een auto aanhouden. Zij nemen ons mee. Na 8 km komt hun dorp in zicht en worden de fietsen weer uitgeladen. Alle beetjes helpen…
Toen maar weer zelf in de pedalen. Het is zwaar en steil, maar de omgeving is prachtig. Er is nauwelijks verkeer. En dan, yes!, stopt er weer een auto. De auto is al behoorlijk vol, maar we kunnen mee. De bestuurder spreekt Engels en vertelt dat ze zonnepanelen gaan plaatsen ergens in de bergen. We rijden kilometers met hen mee. Super steil. We zijn blij met hun hulp. Maar dan zijn zij op hun werkplek en moeten we zelf weer verder. Ik denk dat we de top hebben bereikt, want we dalen een stuk. Maar we zijn er nog lang niet. We worden alleen door brommertjes gepasseerd. Eindelijk weer een lift.
We kunnen mee rijden tot het dal. De laatste kilometers fietsen we weer
Na 120 km, deels gefietst en met drie keer een lift, zijn we in Mae Sariang.
We fietsen op de 105, de weg van Mae Sot naar Mae Hong Salong, dicht bij de grens met Myanmar. De weg kronkelt door het berglandschap, wat dalend, wat klimmend. Het is er mooi.
We komen ook langs Mae La, het vluchtelingenkamp van Karen uit Birma. Het is groot en ligt ingeklemd tussen een hoge bergrug en de weg. Het kamp is er al sinds 1984. Er wonen meer dan 40.000 mensen. Het is volgebouwd met dicht op elkaar staande huisjes. De mensen mogen er uit en er in, maar dat kan alleen via de poorten waar contrôle is. Er is een markt, we horen schoolgeluiden. Maar hoe de mensen er leven weten we niet. Het geeft een machteloos gevoel. Wij rijden er langs in de vroege ochtend, het is mooi weer, de zon schijnt ….
Wij zijn nu, na 83 km, in Mae Salit.
Van Bangkok tot Tak fietsten we steeds langs de rivier. Vlak land met naast de doorgaande weg, kleinere weggetjes door de dorpen. Soms waaiert de rivier uit tot breed water met zandbanken en eilandjes vol riet. Twee jaar geleden waren hier langdurige overstromingen. Er wordt hard gewerkt om dat in de toekomst te voorkomen.
Soms is de oever van de rivier de locatie voor een restaurant. Maar een terras om met een biertje van de zonsondergang te genieten is hier nog een onbekend iets.
Na 85 km fietsen zijn we nu in Mae Sot.
Regelmatig werden we ingehaald door vrachtwagens vol takken. Later reden we langs de fabriek waar tientallen vrachtwagens geparkeerd stonden, wachtend tot zij kunnen lossen. Suikerriet, ontdekten we. We zagen mensen op het land het riet oogsten. Het is hard werken. Kappen en daarna verzamelen om af te voeren.
Na 79 km fietsen zijn we nu in de stad Tak.
We waren er al enkele gepasseerd toen het ons op ging vallen; ‘We zien molentjes’. Molentjes in Thailand.
Na 79 km fietsen zijn we nu in Kampang Phet
We begonnen de dag met een vroeg ontbijt op het terras aan de rivier. Er was ook een ‘hoge Oom’ met zijn entourage; in het zwart geklede heren én enkele militairen. Maar wij zaten niet in de weg en aten uit de zelfde pot.
We vertrokken om 8 uur. Eerst door de stad Chai Nat en later langs de grote weg naar het noorden. Het was nog lekker koel. In Uthai Thani dronken we op een relaxed plekje onze koffie. Aan het begin van de middag konden we uitrusten in een mooi koffie-tentje. We wilden er wel wat eten, maar de menukaart was in het Thais. ‘ Een sandwich?’ stelde de eigenaresse voor. Prima – en koffie. Die werd ons geserveerd met een lekkere kop thee en een glas koud water. Bij vertrek werd er een foto van ons gemaakt. En wij maakten er één van hen 😉 Leuke mensen
Nu, na 83 km, zijn we in Nakhon Sawan.
In de ochtend fietst het fijn over de kleine weggetjes in de groene omgeving van de rivier. Het is er landelijk. Overal kraaien hanen. Er zijn duiven in allerlei soorten. Je hoort kinderstemmen bij de school, chanten bij de tempel. Een auto roept met een megafoon een boodschap om. Een brommertje haalt ons in … Soms schrikt een hond wakker en blaft. We worden gegroet; een vrolijk Hallo, of een bescheidener Sawatdi Kha.
in de middag wordt het lastiger; dan neemt de warmte toe. Maar na 62 km, rond 2 uur, zijn we in Chai Nat.
Google Maps is een cadeau voor reizigers. En dank je wel Mister Garmin. Met de thuis gemaakte gps-tracks vinden we moeiteloos onze weg. Ook al zijn de borden langs de weg voor ons geheimtaal. Vandaag 76km naar Sing Buri, vooral over kleine weggetjes.
We zijn in Ayutthaya. Vanochtend na een vroeg ontbijt zijn we Bangkok uitgefietst. Een rustige zondagochtend. De route ging grotendeels langs kanalen; vlak dus en dat was fijn zo’n eerste dag. We moeten nog een beetje wennen aan de tijd, aan het links rijden en aan de temperatuur. 
onderweg
Onderweg drinken we koffie en cola. En we lunchen in een Thais restaurant aan de rivier; lemongrass soup met gestoomde vis en oesterzwammen. Veel Thai eten een zondagse lunch…
In de buurt van Ayutthaya wordt het drukker. Na 82 km komen we aan bij het hotel waar we een kamer hebben gereserveerd. Morgen blijven we hier om de tempels te bekijken
Sunset bij de Wat
about walking and cycling, ... 