Wij hebben er voor gekozen om het grootste deel van onze reis in Noord Thailand door te brengen. Om op tijd weer in Bangkok terug te zijn kiezen wij ervoor om een stuk met de trein te reizen. We nemen de trein van Lampang naar Nakhon Sawan. We zijn al vroeg op het station. Tickets voor de fietsen kopen we bij het ‘Parcel Office’. Alles, inclusief de paspoortgegevens, wordt genoteerd.  De fietsen gaan in het bagagerijtuig, langs een steil trapje en een smal deurtje. Wij zitten in een tweede klaswagon. Gereserveerde stoelen, waarvan de rugleuning verstelbaar is. Er is genoeg beenruimte, maar geen airco. De ramen staan open en het tocht lekker door. Een enkele houten jaloezie is gesloten tegen de zon. Om negen uur vertrekken we. De conducteur loopt met een lijst door de trein. Hij weet precies wie er is ingestapt en waar iedereen zit. Toch worden de tickets nog gestempeld. Eerst rijden we door de bergen, met een ouderwets treingeluid. Dan de vlakte in door de rijstvelden.  Er zijn veel zilverreigers en grauwe ooievaars. Bij verschillende kleine stations wordt gestopt. Daar stappen mensen in om eten te verkopen, die zij lopend door het gangpad, roepend aan de man brengen. Gebraden kippenpoten, porties Pad Thai …  Ze komen steeds weer langs dus mocht je toch trek krijgen… Wij houden het maar bij water, koffie en biscuitjes. Niet te veel. Want het gebruik van een niet zo welriekend hurktoilet in een rijdende trein wil je vermijden.

’s Middags stijgt de temperatuur. Het wordt erg warm en we plakken aan onze stoelen. De reis duurt nu toch wel wat lang…… het tempo van de trein zakt soms tot onder de 20 km/per uur. We halen opgelucht adem als de trein vaart maakt. We rijden dan wel 85 km/per uur! 

Om half vijf, zeven en half uur na vertrek uit Lampang is daar dan toch onze eindbestemming: Nakhon Sawan. Wij stappen uit en de fietsen worden door het raam van de bagagewagon op het perron gezet. De conducteur glimlacht en wij hangen de tassen aan de fiets.

KhopKhun Ka. Nog 7 km fietsen, en dan zijn we in het hotel.