Vandaag een spannende dag; 120 km naar Mae Sariang, over een groot bergmassief. Dat kunnen we niet – daarvoor hebben we hulp nodig. Om 7 uur zitten we op de fiets. Het is nog mistig. De ochtend is prachtig, wanneer langzaam de zon doorkomt. Na 30 km komen we bij een benzinestation. Onze hoop is daar een lift te kunnen regelen de berg op. We eten er soep. In de tijd van klaarmaken en eten zijn er alleen maar brommertjes komen tanken. We vragen een jongen of hij ons kan helpen en een taxi kan regelen. Hij snapt onze vraag, maar moet een beetje lachen. Met zijn armen maakt hij grote gebaren. ‘Big mountain’. Als duidelijk is dat er echt geen taxi is, stappen we op de fiets en beginnen de klim. Maar al redelijk snel kunnen we een auto aanhouden. Zij nemen ons mee. Na 8 km komt hun dorp in zicht en worden de fietsen weer uitgeladen. Alle beetjes helpen…

Toen maar weer zelf in de pedalen. Het is zwaar en steil, maar de omgeving is prachtig. Er is nauwelijks verkeer. En dan, yes!, stopt er weer een auto. De auto is al behoorlijk vol, maar we kunnen mee. De bestuurder spreekt Engels en vertelt dat ze zonnepanelen gaan plaatsen ergens in de bergen. We rijden kilometers met hen mee. Super steil. We zijn blij met hun hulp. Maar dan zijn zij op hun werkplek en moeten we zelf weer verder. Ik denk dat we de top hebben bereikt, want we dalen een stuk. Maar we zijn er nog lang niet. We worden alleen door brommertjes gepasseerd. Eindelijk weer een lift.

We kunnen mee rijden tot het dal. De laatste kilometers fietsen we weer

Na 120 km, deels gefietst en met drie keer een lift, zijn we in Mae Sariang.